رصــدخــانــه

در تقویم ایران باستان، شانزدهمین روز هر ماه مهر نام دارد و به همین سبب جشن مهرگان در ماه مهر و روز مهر برگزار می‌ شد. همچنین زمانِ سال به دو فصل تقسیم می‌ شد و به دلیل این که جشن نوروز آغاز تابستان و جشن مهرگان آغاز زمستان بود و هر دو نوید بخش آغاز فصل ‌های سال به شمار می‌ رفتند، جشن مهرگان پس از نوروز از اهمیت ویژه‌ ای برخوردار بود. مهرگان یکی از قدیمی‌ ترین و بزرگ‌ ترین جشن ‌های ایران باستان و بازمانده ی دین مهر است که در ستایش و نیایش «مهر» یا «میترا»، «مهر ایزد»، ایزد روشنایی، پیمان، درستی و محبت، ایزد بزرگ و کهن ایرانیان و همه ی مردمانِ سرزمین ‌هایی از هند تا اروپا بود. این جشن به هزاره ی دوم پیش از میلاد باز می ‌گردد که در روزهای آغازین فصل پاییز آغاز می ‌شود و شش روز پس از آن ادامه می‌ یابد و در رام‌ روز به پایان می ‌رسد.