مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد در پهنه پر طراوت کوهپایه های توچال و دره سرسبز دربند و در بخش دل انگیزی از شمال شهر تهران با مساحتی حدود صد و ده هکتار قرار گرفته است. سعدآباد از شمال با کوه های البرز ،از شرق با گلابدره ، از مغرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد.این منطقه در دوره قاجار محل استقرار و سکونت تابستانی و ییلاق شاهان این سلسه بوده و پس از کودتای 1299 خورشیدی ،در وسعتی تازه و الحاق باغ های مختلف به اقامتگاه تابستانی پهلوی اول اختصاص یافت و کاخ و کوشک هایی به مناسبت های گوناگون در جای جای این پهنه بر تافته از درختان کهن و سپیدار و سرو ، به فاصله ای از باز مانده بناهای قاجار سربرآوردند.در دوره پهلوی هجده کاخ کوچک و بزرگ در سعدآباد ساخته شد که هر یک عظمت و زیبایی زائد الوصفی از هنر و ذوق معماری ایرانی را به نمایش می گذارند.تمامی این مجموعه پس از انقلاب اسلامی تبدیل به موزه شده است . برخی از عمارت ها به شکل کاخ موزه ، همان طور که بود مانند کاخ ملت و کاخ سبز به نمایش گذاشته شده است و برخی دیگر با توجه به ویژگی بنا ، تبدیل به موزه شدند.
