روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت: براساس آمار رسمی، 19,9 درصد از خشونتهای خانگی در تهران را خشونتهای جسمی و 52,4 درصد از آن را
خشونتهای روانی تشکیل میدهد؛ در این میان اگرچه خشونت، ابعاد گستردهای دارد و فقط منحصر به زنان نمیشود اما آمار جهانی نشان میدهد سهم زنان و کودکان، بهمراتب بیشتر است.سهم خشونتهای پنهان کلامی، همچنان در آمارهای رسمی و غیررسمی نادیده گرفته میشود. این درحالی است که در برخی کشورها، ساختار قدرت، چنان باورهای مردسالارانه را تقویت کرده که عملا امکان بسترسازی برای انواع خشونتهای کلامی و غیرکلامی را فراهم کرده است.
اینجاست که جای خالی قوانین و برنامههای حمایتی، تا حدود زیادی احساس میشود. معاونت زنان دولت یازدهم، در لایحهای که هنوز از جزئیات آن خبری در دست نیست، بهدنبال تصویب قانونی برای تأمین امنیت زنان در برابر خشونت است. باید دید این طرح تا چه حد، میتواند ابعاد خشونت علیه زنان را پوشش دهد و ضمانت اجرای قوانین ناظر بر این حوزه را فراهم کند.