هنر فاخر رشتی دوزی از جمله رشته‌های ارزشمند صنایع‌دستی استان گیلان است. رشتی دوزی یکی مهمترین صنایع دستی شهر رشت است که طی آن زمینه پارچه به وسیله نخ‌های ابریشمی رنگی به گونه‌ای بسیار زیبا و چشم‌نواز تزئین می‌شود. رشتی دوزی این هنر کهن سرزمین سبز گیلان، که در قدیم برای مردان رشتی شغلی مهم محسوب می‌شد و امروز در بین زنان رشت طرفداران زیادی دارد
شهر آبپخش با نخلستان‌های فراوان، نگین سبز استان بوشهر است. مواد اولیه برای حصیربافی از نخل‌های این شهر تهیه شده و با هنر بانوان بافنده، محصولات اصیل و سنتی تولید می‌شود.
این محصولات در رنگ های مختلف و جذاب، مخاطبان خاص خودشان را در سراسر جهان دارد.
حصیربافی یکی از صنایع‌دستی اصیل سیستانیان است که متعلق به حاشیه‌نشین‌هایی دریاچه هامون درگذشته بوده است که علاوه بر کاربرد‌های مختلف نقش تعیین‌کننده در معیشت خانواده‌ها داشته است.
حصیر بافی یکی از هنرهای اصیل منطقه سیستان در شمال سیستان و بلوچستان است؛ اما طی دو دهه خشکسالی تالاب بین‌المللی هامون این هنر به‌طوری کمرنگ شده است. از محصول نهایی برای تزیین در و پنجره ورودی ساختمان‌ها استفاده می‌شود.
سرپرست فرمانداری ویژه ملایر از ثبت ملی هنر مرواربافی روستای داویجان این شهرستان خبر داد و گفت: احیای صنایع دستی و هنرهای سنتی از جمله برنامه‌های محوری در حوزه میراث فرهنگی است.
"حسین فارسی" اظهار داشت: براساس اعلام معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، داویجان در رشته مرواربافی به‌عنوان روستای ملی به ثبت رسیده است.
وی افزود: بیشترین حجم تولید مروار در دهستان موزاران و روستاهای داویجان، رضوانکده و گوراب شهرستان ملایر است که روستای داویجان در زمینه تولید این هنرسنتی قابلیت لازم برای ثبت به عنوان روستای ملی صنایع دستی را داشت.
وی با اشاره به پیگیری و اقدامات موثر انجام شده برای تهیه پرونده ثبت ملی هنر مرواربافی روستای داویجان، گفا: افزود: مدیرکل دفتر آموزش و ترویج صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اوایل ماه گذشته در سفر به شهرستان ملایر از کارگاه‌های مرواربافی روستای داویجان و روستاهای همجوار بازدید و روند ثبت پرونده این هنر سنتی را مورد ارزیابی و بررسی قرار داد.
نوارهای رنگارنگ و نقش دار شیردنگ نمایانگر مراسم شادی و سرور قوم بختیاری است.
شیر دنگ بافی یکی از صنایع‌دستی تزیینی - کاربردی استان چهارمحال و بختیاری است. این بافته های رنگارنگ که جنبه خودمصرفی دارد ازنظر بافت همانند وریس است، تفاوت عمده‌ی آن با وریس در عرض کم و طول زیاد و همچنین تعبیه‌ی منگوله ها (آویز های پشمی الوان) به‌منظور زیبایی است.
مواد اولیه عمده در تولید و بافت شیر دنگ از بهترین نوع پشم‌های بهاره است که زنان عشایر با ظرافت خاصی به‌وسیله‌ی ابزار ساده‌ای به نام پیلی به‌صورت رشته‌ی نازکی می‌ریسند و پس‌ازآن به روش رنگرزی گیاهی (سنتی) به رنگ های شاد و با طراوت رنگ‌آمیزی کرده و بعدازآن بر اساس طرح های ذهنی شروع به بافت می‌کنند. نوارهای رنگارنگ و نقش دار شیردنگ نمایانگر مراسم شادی و سرور قوم بختیاری است.
فرش دستباف چالش‌تر، یکی از مهمترین صنایع دستی استان چهارمحال و بختیاری محسوب می‌شود که از شهرتی جهانی برخوردار است و همه ساله بخش قابل توجهی از سهم صادرات فرش کشور را به خود تخصیص می‌دهد.
کمتر خانه‌ای در چالش‌تر می‌توان یافت که یک دار قالی در آن وجود نداشته باشد، گویی دختران این سرزمین با این هنر به دنیا آمده و از سر عشق نقش بر جان تار و پود‌های هر دار می‌زنند. این هنر اصیل از گذشته‌های دور، کاری زنانه محسوب می‌شود و تمام مراحل آن از جمله پشم‌ریسی و رنگ‌آمیزی خامه‌ها تا بافت آن، توسط بانوان این سرزمین انجام می‌شود. هرچند در سال‌های اخیر با صنعتی شدن کارگاه‌های رنگ آمیزی، مردان نیز در تأمین مواد اولیه و تولید فرش‌های دستبافت سهیم شده‌اند.
در گذشته پنجاه کارگاه نمدمالی در کرمانشاه وجود داست ولی نجفیان آخرین نمدمال کرمانشاه است و متاسفانه به نظر می‌رسد بعد از ایشان، این هنر نیز منقرض شود.
هنر نمدمالی درگذشته بیشتر در بین عشایر کرمانشاه رواج داشته و عشایر از پشم دام، نمد‌های زیبا با نقوش سنتی و اصیل خلق می‌کردند.
امروزه به نسبت کاهش علاقه‌مندان به فعالیت در هنر نمدمالی، متأسفانه بازار این هنر نیز در بین عموم مردم تاحدی از رونق افتاده است.
مهران نجفیان یکی از نمد‌مالان استان کرمانشاه که موفق به نوآوری در تولید نمد شده است و به‌عنوان یکی از اولین تولیدکنندگان نمد برای «محافظ توربین کشتی‌ها» شناخته‌شده است و برای توربین برخی از کشتی‌های شرکت‌های کشتی‌رانی در کشور محافظ توربین تولید می‌کند.
