رصــدخــانــه

سرپرست فرمانداری ویژه ملایر از ثبت ملی هنر مرواربافی روستای داویجان این شهرستان خبر داد و گفت: احیای صنایع دستی و هنر‌های سنتی از جمله برنامه‌های محوری در حوزه میراث فرهنگی است.

"حسین فارسی" اظهار داشت: براساس اعلام معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، داویجان در رشته مرواربافی به‌عنوان روستای ملی به ثبت رسیده است.

وی افزود: بیشترین حجم تولید مروار در دهستان موزاران و روستاهای داویجان، رضوانکده و گوراب شهرستان ملایر است که روستای داویجان در زمینه تولید این هنرسنتی قابلیت لازم برای ثبت به عنوان روستای ملی صنایع دستی را داشت.

وی با اشاره به پیگیری و اقدامات موثر انجام شده برای تهیه پرونده ثبت ملی هنر مرواربافی روستای داویجان، گفا: افزود: مدیرکل دفتر آموزش و ترویج صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اوایل ماه گذشته در سفر به شهرستان ملایر از کارگاه‌های مرواربافی روستای داویجان و روستاهای همجوار بازدید و روند ثبت پرونده این هنر سنتی را مورد ارزیابی و بررسی قرار داد.

بازمانده کاروانسرای تاریخی رباط قِلّی درشرق جاده سنخواست در استان خراسان شمالی قرار دارد. این رباط روزگاری درمسیر راه گرگان به مشهد و نیشابور قرار داشته است و مربوط به دوره تیموریان - دوره صفوی می‌باشد.

این اثر در تاریخ ۲۵ آذر ۱۳۷۵ با شماره ثبت ۱۸۰۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و پرونده آن به منظور ثبت در فهرست جهانی میراث فرهنگی یونسکو در دست بررسی است.

«میر آب» یعنی امیر آب یا رئیس آب، میر آب مدیر و محاسبه گر زمان و ساعت آبی و تقسیم گر عادلانه و تعیین زمان تحویل دادن آب به افراد بوده است. در لغتنامه دهخدا «میرآب» به معنای مباشر و ناظر تقسیم آبها ذکر شده است.

این شغل یکی از شغل هایی است که در مناطق روستایی مرسوم بوده و در قدیم از شغل های مهم و پر کاربرد بوده که امروزه بسیار کمرنگ شده است. وظیفه این افراد در دوران کم آبی سنگین تر و مهم تر است زیرا باید تلاش کنند با مدیریت صحیح تنشی میان مردم برای آبیاری رخ ندهد. محمد ابراهیمی 73 ساله میرآب روستای زراباد در منطقه الموت شرقی استان قزوین است.

از آنجایی که آب مایه‌ی حیات و از اصلی‌ترین عوامل زندگی انسان‌هاست و از ابتدا مدیریت آن لازم بوده، این شغل در تاریخ از زمانی که روستاها به وجود آمده و کشاورزی شکل گرفته، وجود داشته است.در ادبیات ایران نیز بارها به این شغل اشاره شده تا جایی که مولوی با استفاده از معنای میرآب بیت زیر را سروده :

می شکافد سینه ام را عاقبت همچون صدف
می دهد گر قطره ای میراب این دریا مرا

روز سه‌شنبه در چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر فوجوی چین، پرونده هورامان بررسی و منظر فرهنگی آن به ثبت جهانی رسید.

شواهد تاریخی و قدمت بالا، سبک خاص معماری، نوع سبک زندگی روستانشینان و جاذبه‌های متنوع دیگر منطقه هورامان، باعث شده تا از سال ۱۳۹۵ بحث جهانی شدن منظر فرهنگی این منطقه مطرح و اسناد و مدارک لازم نیز برای سازمان یونسکو تهیه و ارسال شود و امروز در چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو که این روزها در شهر فوجوی چین در حال برگزاری است پرونده هورامان بررسی و با ثبت جهانی منظر فرهنگی آن موافقت شد.

شهر شوش با وجود آثار باستانی متعدد علاوه بر زیبایی‌های چشم نوازش از ارزش بسیار بالایی برخوردار است. در این میان قلعه شوش «آکروپل» با قدمتی بیش از ۱۲۰ ساله یکی از بناهای بسیار جذاب این شهر بشمار می‌رود. نکته قابل توجه در رابطه با این بنا، استفاده از برخی مصالح تاریخی همچون آجرهای کاخ داریوش هخامنشی و آجرهایی با خط میخی حک شده بر رویشان از زیگورات چغازنبیل، برای ساخت این بنا است، به همین علت بسیاری از افراد در باره تاریخ دقیق ساخت بنا دچار اشتباهاتی شده و آن را بسیار قدیمی و باستانی می پندارند.

هدف از ساخت قلعه آکروپل فراهم آوردن مکانی برای سکونت باستان شناسان فرانسوی و ایجاد محوطه ای برای حفظ آثار کشف شده بود تا بتوانند به راحتی در باره آثار تاریخی پژوهش انجام دهند. چندی بعد این تفکر به دست باستان شناس فرانسوی، ژاک دمورگان، در سال ۱۸۹۸ میلادی عملی شد. قلعه آکروپل با شماره ثبت ۳۹۸۳ در ۱۰ مهر ماه سال ۱۳۸۰ به ثبت میراث ملی ایران در آمد و سالانه پذیرای گردشگران بسیاری از سراسر دنیا است.

 مهم‌ترین شاخصه این روستا در مقایسه با مواردی چون دهکده کاپادوکیه (Cappadocia) ترکیه مسکونی بودن واحدهای صخره‌ای میمند است به عبارت دیگر زندگی هنوز معنای خود را در میمند از دست نداده است.

ساکنان روستای دستکند (صخره‌ای) سه هزار ساله میمند که به عنوان هفتمین منظر فرهنگی- طبیعی و تاریخی در جهان موفق به دریافت جایزه مرکوری شده است دارای آداب و رسوم خاص بوده و هنوز روابط سنتی زندگی در آن حفظ شده و در زبان و گویش نیز همچنان از کلمات پهلوی ساسانی استفاده می‌شود به نحوی که می‌توان تعامل انسان و طبیعت در هزاره دوم میلادی را به خوبی در آن دید.