بهداشت و سلامت در پساکرونا بیشترین نگرانی گردشگران خواهد بود. رفتار سفر تغییر کرده و پیشبینی میشود که روند جدید سفر، گردشگری سال ۲۰۲۱ و بعد از آن را شکل دهد.
همهگیری و شرایط اضطراری بحثهای زیادی را در مورد تاثیر گردشگری انبوه مطرح کرده است. این موضوع باعث ایجاد انگیزه در گردشگران و همچنین مشاغل و سازمانهای مدیریت مقصد میشود تا توجه بیشتری به گردشگری پایدار داشته باشند.
در سال ۲۰۲۱، اولویت برای بسیاری از گردشگران؛ تجربه، تغییر فضای زندگی و گذراندن اوقات با خانواده و دوستان خواهد بود و این مورد به کسبوکارهایی نیاز دارد تا محصولات را تغییر دهند، از رعایت موارد بهداشتی دقیق اطمینان حاصل کنند و شرایط رزرو را انعطافپذیر کنند.
«مراسم زار» مراسمی آیینی با فلسفه ی درمان است که اصل و ریشه ی آن از مهاجرت سیاهپوستان آفریقایی به جنوب ایران نشات می گیرد. چگونگی اجرای این مراسم با توجه به گستردگی آن در مناطق مختلف جنوبی که با عناوین و نام های دیگر برگزار می شود، همواره با تفاوت هایی جزیی در نحوه و ترتیب اجرا همراه است. زار نوعی بیماری است که در سواحل جنوبی ایران شیوع دارد. در باور و اعتقادات بومیان این منطقه «زار» یک باد است و بادها موجوداتی فراطبیعی و غیرمادی (جن و دیگر موجودات فراواقعی ) هستند که سوار بر موج دریا و بادهای موسمی به سواحل ایران می رسند. این بادها با تسخیر فرد، به صورت های مختلفی در بدن آدمی رسوخ کرده و او را دچار درد و بیماری می کنند. در این صورت فرد بیمار گمان می کند که شخصی در وجود او است که به او دستوراتی داده و رفتارهایی از او سر می زند که تحت کنترلش نیست. چنانچه این بادها از بدن بیمار خارج نشوند گاه منجر به از بین رفتن فرد می شوند. بادها به چند گروه عمده نظیر «زار»، «نوبان»، «مشایخ»، «جن»، «پری»، «لیوا»، «دیو» و غیره تقسیم می شوند و برخی از آن ها نیز به دسته های دیگری قابل تقسیم هستند. با توجه به تنوع زار و بادها، هرکدام عامل یک نوع بیماری به شمار می روند. بادها مانند آدمیان کور یا بینا، مهربان یا بی رحم، کافر و یا مسلمان هستند.
«اورامان تخت» در گذشته منطقه ای روستایی با طبیعت زیبا و فوق العاده و معماری ای ویژه بوده به طوری که بام هر خانه، حیاط خانه ی دیگر بوده است. این منطقه با برگزاری آیین های مختلف، بخشی از فرهنگ و تمدن ایران باستان بوده و بهعنوان یکی از قطب های گردشگری با شهرتی جهانی به ثبت رسیده است. آیین باستانی پیر شالیار که مردم منطقه ی اورامان تخت آن را «عروسی پیرشالیار» نیز می نامند مراسمی معنوی با قدمتی چند هزار ساله است که در دو نوبت از سال در سه روز متوالی برگزار می شود. پیر شالیار هورامی (پیر شهریار اورامی)، بزرگ اهل آیین صوفیان، در بین دراویش نقشبندی از اهمیت و احترام زیادی برخوردار است. در افسانه های مردم منطقه او فردی طبیب و صاحب کرامات است که سبب شفا یافتن «شاه بهار خاتون» دختر نابینا و ناشنوای شاه بخارا می شود و در پی آن مراسم ازدواج دخترِ شاه و پیر شالیار برپا می شود. به این ترتیب در روز چهل و پنجم از فصل بهار، در نیمه ی اردیبهشت ماه به جهت سالگرد این ازدواج، مراسمی با آداب و آیین خاص برگزار می شود و در روز چهلوپنجم زمستان نیز، در روز چهارشنبه ای که به نیمه ی بهمن ماه نزدیک است، سالگرد به دنیا آمدن پسر پیر شالیار را جشن می گیرند.
قالی ترکمن یکی از زیباترین صنایع دستی ایران است. قالی ترکمن از ویژگی های مهمی مثل سادگی برخوردار است چرا که بیشتر براساس نیاز مردم بافته می شود اما در میان آن ها می توان قالی هایی را یافت که از طرح و نقش بیشتری دارند و به تعبیری مجلل هستند. فرش ترکمن بر خلاف سایر قالی های ایرانی مثل فرش تبریز، کرمان، کاشان یا قم از محدودیت رنگ برخوردار است و بیشتر از رنگ های تیره ای مثل سیاه، زیتونی، قرمز تیره، طوسی و... برای بافت آن استفاده می کنند. این قالی زیبا را می توانید در بازارهای شهر های مختلف استان مثل گنبدکاووس و بندر ترکمن پیدا کنید.
استان گلستان به جهت دارا بودن چشم انداز های کم نظیر، مناظر رویایی و نیز پیشینه ی تاریخی اش دارای جاذبه های طبیعی و تاریخی بسیار است. بدین جهت این استان همواره میزبان گردشگران داخلی و خارجی بسیاری می باشد. در کنار این جاذبه ها، وجود تنوع قومی در این استان منجر شده تا صنایع دستی و سوغات های خاص و منحصر به فردی در این منطقه شکل گرفته و مقبول واقع شود. همچنین پیشینه ی هفت هزار ساله این استان سبب گشته تا علاوه بر گردشگران، نظر پژوهشگران و نظریه پردازان رشته های مختلف نیز به این استان معطوف گردد، و اینگونه صنایع دستی و سوغات های استان نه در سطح کشور بلکه در سطح بین المللی نیز مطرح گردد.
همشهری آنلاین: سه عنصر هنر، فرهنگ و صنعت در ذات صنایع دستی استان مازندران نهفته است. صنایع دستی این استان، روایتگر صنعت و هنر نیاکان و بیانگر هنر و ذوق ساکنان کرانه دریای مازندران است و تجلیگاه بخش قابل ملاحظهای از هنر و خلاقیت اقوامی است که با این صنایع سر و کار دارند.
صنایع دستی این استان با توجه به ویژگیها و شاخصههای آن میتواند به عنوان یک پیامرسان جدی از فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی در سطح جهانی نقش ایفاء کند.
بر اساس تحقیقات و کاوش های باستانشناسی سابقه و قدمت صنایع دستی در استان مازندران به قبل از میلاد مسیح میرسد.گواه این مدعا، کشف غار کمربند و هوتو در بهشهر و اشیاء به دست آمده از آن که متعلق به 6 هزار سال پیش از میلاد مسیح است که حکایت از آگاهی مردم آن عصر به فن ریسندگی و تبدیل پشم به نخ دارد.
همچنین وجود مصنوعات سنگی، سنگ تراشیدههای مسی، سفالی و مفرغی زرین، نشانه تولید لوازم خانگی توسط مردم این استان در گذشته بوده است.
در نقش های قالی کلاردشت گویی طبیعت زیبا و در عین حال سخت کوهستانی متجلی میشود. زیراندازهای دست بافته هنرمندان مازندرانی و صنایع دستی مرتبط با سفال و کوزه و سرامیک و منبت و معرق و سوزندوزی ها و خاتم و مینا و کندهکاریها و اشکال و اجسام ساخته شده در جای جای این سرزمین، آرامش، ایمان، عشق، رضا و محبت را به مخاطب خود هدیه میکند و دستان هنرمندانش فرش محبت زیرپای افراد میگستراند تا هم اوج خیال و پرواز را به رخ بکشد و هم نهایت فروتنی و از خود گذشتگی و مهمان نوازی مازندرانیها را نشان دهد.
از جمله صنایع دستی استان مازندران میتوان به قالی بافی، گلیم بافی، جاجیمچه بافی، بافت گلیمچه، چوقا، شمد و ملحفه، سوزن دوزی، رنگرزی و چاپ سنتی سفالگری و سرامیک سازی، فرآوردههای پوست و چرم، هنرهای مرتبط با فلز، هنرهای مرتبط با چوب، حصیر بافی، طراحی سنتی و نگارگری، صحافی و جلد سازی سنتی، صنایع دستی دریایی عروسک سازی اشاره کرد.
قالی بافی و گلیم بافی از رشتههای اصلی و اساسی مازندران نیست ولی در استان بافته میشود. در شرایطی که فرش در بعضی مناطق حرف اول برای ابراز وجود دارد تنها شهرت خود را در مازندران به سایر رشته ها واگذار کرده است و نقشه هایی که در مازندران بافته میشود مربوط به سایر مناطق است.
به گزارش سرویس گردشگریگیلان، چادرشب بافی، لباسهای محلی قاسم آباد، رشتی دوزی، خراطی، ابریشم کشی، حصیربافی، قفل سازی، چلنگری و چموش دوزی تنها چند نمونه از فهرست ۹۰ رشته صنایع دستی گیلان است که اگرچه تنها ۵۰ رشته از آن توانسته به حیات خود ادامه دهد اما جان صنایع دستی در گیلان زنده بوده و زنان و مردان هنرمند، نقش دل بر زمینه صنایع دستی میزنند.